Plantun de Prouvènço

Pèr coumpara dos planto d'encò nostre

Spergula rubra & Blitum bonus-henricus

fotò
fotò
Espargouto(-roujo)

Spergula rubra

Caryophyllaceae

Autre noum : Praussèli.

Nom en français : Spergulaire rouge.

Descripcioun :
Aquelo espargouto trachis sus li camin trepa e li tepiero seco "duberto" sablous, secarous e séusous. Rebalo souvènt au sòu. L'enflourejado èi glandoulouso alor que la baso de la planto a ges de péu. Li entre-nous soun mai long que li fueio e lis estipulo soun en lanço e pounchudo. Regardas tambèn li sepalo que dèvon agué lou bout redoun e li grano èstre bruno founso e rufo. Pensa de coumpara emé lis àutri espargouto pèr pas s'engana.

Usanço :
Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.

Port : Erbo
Taio : 5 à 25(35) cm
Fueio : óupousado
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an

Gènre : Spergula
Famiho : Caryophyllaceae


Ordre : Caryophyllales

Coulour de la flour : Roso
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 6 à 8 mm
Flourido : Estiéu - Autouno

Sòu : Si
Autour basso e auto : Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Mai à avoust

Liò : Tepiero seco - Trepadou
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Paleoutemperado
Ref. sc. : Spergula rubra (L.) D.Dietr., 1840 (= Spergularia rubra J.Presl & C.Presl, 1819 )

fotò
fotò
Sangàri

Blitum bonus-henricus

Amaranthaceae Chenopodiaceae

Àutri noum : Espinarc-bastard, Cago-chin, Erbo-dóu-bouen-Enri, Ouerlo, Orlo.

Nom en français : Epinard sauvage.

Descripcioun :
Lou sangàri es uno planto bèn couneigudo que trachis dins lis ancian cast de fedo e lis ermas riche en azouto. Se recounèis à si fueio en lanço que lou dessouto èi cubert d'esflourado blanco.

Usanço :
"Las raviolos d'erbo 'mé de sangàris soun bèn bouonos" (J.-L. Domenge, LMT, op.cit. p. 58). "Lous sangàris, li chal pas manjar cruds, perqué li a souvènt lou parpalhou' dedins. Lei chal fa couire" (ibid.). Vaqui la receito de la farço de "raiolos" d'Emile Franco (Barver-06) : "A-lei, si mete d'erbos (bletos o sangàrigou), de froumai, en pòu de petrino (ou de viando de dobo), dous òus, en pòu de cebo, de givert e, se voulès, de bàlicou" (A. Grinda, Lou Barverenc, op. cit., p. 76.

Port : Erbo
Taio : 10 à 80 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Blitum
Famiho : Amaranthaceae
Famiho classico : Chenopodiaceae


Coulour de la flour : Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) flour : 2 mm
Flourido : Printèms - Estiéu

Sòu : Ca
Autour basso e auto : 100 à 2600 m
Aparado : Noun

Liò : Cast - Ermas - Escoumbre e proche dis oustau - Champ
Estànci : Subremediterran à Subaupen
Couroulougi : Bourealo
Ref. sc. : Blitum bonus-henricus (L.) C.A.Mey., 1829 (= Chenopodium bonus-henricus L., 1753 )

Partisoun en Prouvènço : CCC à C : mai o mens coumuno ; R à RRR : pulèu o forço raro ; "ges" dins aquéu relarg.
fotò Rose Plano Auto Basso Safrouso Preaupenco Marino Aup
RRR
ges
R
ges
ges
C
CCC
CCC

Spergula rubra & Blitum bonus-henricus

R
R
RR
ges
C
ges
CC
ges

Coumpara Espargouto(-roujo) emé uno autro planto

fotò

Coumpara Sangàri emé uno autro planto

fotò